SHLOKA
नान्तोऽस्ति मम दिव्यानां विभूतीनां परंतप।
एष तूद्देशतः प्रोक्तो विभूतेर्विस्तरो मया।।10.40।।
एष तूद्देशतः प्रोक्तो विभूतेर्विस्तरो मया।।10.40।।
PADACHHED
न_अन्त:_अस्ति, मम, दिव्यानाम्, विभूतीनाम्, परन्तप,
एष:, तु_उद्देशत:, प्रोक्त:, विभूते:_विस्तर:, मया ॥ ४० ॥
एष:, तु_उद्देशत:, प्रोक्त:, विभूते:_विस्तर:, मया ॥ ४० ॥
ANAVYA
(हे) परन्तप! मम दिव्यानां विभूतीनाम् अन्त: न अस्ति,
मया विभूते: एष: विस्तर: तु उद्देशत: प्रोक्त:।
मया विभूते: एष: विस्तर: तु उद्देशत: प्रोक्त:।
ANAVYA-INLINE-GLOSS
(हे) परन्तप! [हे परंतप!], मम [मेरी], दिव्यानाम् [दिव्य], विभूतीनाम् [विभूतियों का], अन्त: [अंत], न [नहीं], अस्ति [है,],
मया [मैंने ((अपनी))], विभूते: [विभूतियों का], एष: [यह], विस्तर: [विस्तार], तु [तो ((तुम्हारे लिये))], उद्देशत: [एकदेश से अर्थात् संक्षेप से], प्रोक्त: [कहा है।],
मया [मैंने ((अपनी))], विभूते: [विभूतियों का], एष: [यह], विस्तर: [विस्तार], तु [तो ((तुम्हारे लिये))], उद्देशत: [एकदेश से अर्थात् संक्षेप से], प्रोक्त: [कहा है।],
ANUVAAD
हे परंतप! मेरी दिव्य विभूतियों का अंत नहीं है,
मैंने ((अपनी)) विभूतियों का यह विस्तार तो ((तुम्हारे लिये)) एकदेश से अर्थात् संक्षेप से कहा है।
मैंने ((अपनी)) विभूतियों का यह विस्तार तो ((तुम्हारे लिये)) एकदेश से अर्थात् संक्षेप से कहा है।